وقت سفرکردن به کوی دوستان است..

 

---

ازدوریت دل شد حزین ای ماه تابان

       وقت سفر کردن به کوی دوستان است

تا کی چو ماه پشت ابر از ما نهانی 

وقت گذر از ابر و هم از دیدگان است

از ظلم و جور ناکسان دل ناگرانیم

دل ناگران تا کی ز جور نا کسان است

گرگ و سگان این زمانه شامه تیزند

این گوسفندان را چه راهی جز شبان است

دریاب مارا دوست چون شمعی بسوزیم

از سیل خون دیدگان یمی روان است

ای صاحب عصر و زمان ای ماه تابان

وقت جدایی خسوف از آسمان است