بگذربم...

از دشت پربلا و مکانش که بگذریم
از ظهر داغ و بحث زمانش که بگذریم
یک راست می رسیم به طفل سه ساله ای
از انحنای قد کمانش که بگذریم
از گم شدن میان بیابان کربلا
یا از به لب رسیدن جانش که بگذریم
تازه به زخم های کف پاش می رسیم
از زخم های گوش و دهانش که بگذریم
حتی زنان شام به حالش گریستند
از حال عمه ی نگرانش که بگذریم
خیلی نگاه حرمله آزار می دهد
از خاطرات تیر و کمانش که بگذریم
با روضه ی کشیده ی گوشش چه می کنند
از گوشواره های گرانش که بگذریم
دروازه کودکان بدی داشت لااقل 
از ازدحام پیر و جوانش که بگذریم
در مجلس یزید زبانش گرفته بود
از حرف های سخت و بیانش که بگذریم
حالا به گریه کردن غساله می رسیم
از دستهای زجر و توانش که بگذریم

شاعر:سعید پاشا زاده

رقیّه

---

---

---

بر حال زار من همه گریند لیک او...
سیلی به گوش من زده و خنده میکند

---

---

---

وقت سفرکردن به کوی دوستان است..

 

---

ازدوریت دل شد حزین ای ماه تابان

       وقت سفر کردن به کوی دوستان است

تا کی چو ماه پشت ابر از ما نهانی 

وقت گذر از ابر و هم از دیدگان است

از ظلم و جور ناکسان دل ناگرانیم

دل ناگران تا کی ز جور نا کسان است

گرگ و سگان این زمانه شامه تیزند

این گوسفندان را چه راهی جز شبان است

دریاب مارا دوست چون شمعی بسوزیم

از سیل خون دیدگان یمی روان است

ای صاحب عصر و زمان ای ماه تابان

وقت جدایی خسوف از آسمان است

 

باران ببار

 

باران ببار واین دل من را جلا بده      بر حال زار من نگرو یک دوا بده

 

غرق گناه آمده ام نزد کبریا      دارد امید نزد تو الله شفا بده

 

گر عهد خود شکستمو گشتم سیاه روی      بر این سیاه روی به فضلت..خدا بده

 

قلبی پرازمحبت ومملوء زنور خویش      عشق علی وآل علی،مرتضی بده 

 

باید که از محبت زهرا دهی به من      ای عشق،عشق مهدی زهرا به ما بده